Ay Işığında Dans Eden Tavşanlar

Bir zamanlar, geniş ve yeşil bir ormanın derinliklerinde, çok özel bir gelenek vardı. Her gece, Ay yükseldiğinde, ormanın tavşanları bir araya gelir ve Ay ışığının altında dans etmeye başlarlardı. Bu, sadece ormanın en eski tavşanlarının bildiği bir sırdı ve her tavşan bu geleneği gözlemler, ama bir türlü cesaret edip katılamazdı. Çünkü bu dans, Ay’ın gücünü ve ışığını hissederek bir bağ kurmayı gerektiriyordu.

Bir gün, ormanın en genç tavşanı olan Tıpırtı, bu gece dansına katılmaya karar verdi. Tıpırtı, hep gözleriyle bu dansı izlese de, bir türlü cesaret edememişti. Ama bu kez, içindeki cesur kalbi dinledi ve geceyi beklemeye başladı.

Gece, Ay gökyüzüne yükseldiğinde, ormanın sessizliği içinde tavşanlar bir araya gelmeye başladı. Ay ışığı, her ağacın ve çiçeğin üzerinde parıldıyor, ormanın her köşesini bir masal diyarına dönüştürüyordu. Tıpırtı, biraz korkarak ama bir o kadar da heyecanlı bir şekilde, gizlice büyük ağaçların arasına süzüldü.

Tavşanlar bir araya gelerek, Ay ışığının altında sırasıyla zıplamaya başladılar. Her tavşan, bir adım atarak, bir başka tavşanın arkasına geçti ve bir halka oluşturdular. Dansları, Ay ışığının yumuşak dokunuşuyla neredeyse bir rüyaya dönüşüyordu. Tavşanlar, sanki bir araya gelerek Ay’ın sırrını çözüyorlarmış gibi hareket ediyorlardı.

Tıpırtı, cesaretini topladı ve grup içinde bir yer bulup onlara katıldı. Önce biraz tereddüt etti, ancak Ay ışığı ona sıcak ve rahatlatıcı bir huzur verdi. Dans etmeye başladıkça, Ay ışığının gücüyle kendini hafif hissediyor, tüm bedenini saran bir mutluluk içinde zıplıyordu. Her zıpladığında, gökyüzünden bir parıltı daha düşüyordu. Sanki dünya, tüm renkleriyle bu dansa katılmış gibi parlıyordu.

Dans bitiminde, tavşanlar birbirlerine gülümseyerek ve birbirlerinin patilerini tutarak, ormanın içine doğru yavaşça dağıldılar. Her biri yavaşça yuvalarına dönüyordu, ama içlerinde bir huzur vardı. Çünkü bu özel geceyi birlikte geçirmiş, Ay’ın gizemli ışığı altında bir bağ kurmuşlardı.

Tıpırtı, uykuya dalmadan önce bu geceyi hiç unutmayacağını düşündü. Artık o da Ay ışığının gücünü hissediyor, rüya gibi bir dünyaya adım atmıştı. Kendisini ormanın en özel tavşanlarından biri gibi hissediyordu. Yastığa başını koyar koymaz, rüyasında dans etmeye devam etti.

Ve her gece, Ay yükseldiğinde, Tıpırtı bir sonraki dansa katılmak için sabırsızlanıyordu. Çünkü artık biliyordu ki, Ay ışığı altında dans etmek, en tatlı rüyalara açılan bir kapıdır.

MASAL DİNLE: