Bir zamanlar bir oduncu, eşi ve iki çocuğuyla birlikte bir ormanın kenarında yaşardı. Çocukların isimleri Hansel ve Gretel idi. Ancak aile çok fakirdi ve yiyecek bulmakta zorlanıyordu. Bir gün, oduncunun eşi (çocukların üvey annesi) kocasına, çocukları ormana bırakmalarını ve geri dönmemelerini önerdi. Oduncu önce buna karşı çıksa da çaresizlikten planı kabul etti.
Ormanda Kayboluş
Hansel, bu konuşmayı duymuştu ve bir plan yaptı. Ertesi sabah, ailesi onları ormana götürürken cebine aldığı küçük taşları yol boyunca yere bıraktı. Gece karanlık çöktüğünde, taşlar ay ışığında parladı ve Hansel ile Gretel, taşı takip ederek eve geri döndü.
Fakat kısa süre sonra aile tekrar yiyeceksiz kaldı. Üvey anne, çocukları yeniden ormana bırakmayı planladı. Bu sefer Hansel taş toplayamadı ve sadece bir parça ekmeği vardı. Ekmeği ufalayarak yol boyunca kırıntılar bıraktı. Ancak bu sefer kuşlar kırıntıları yediği için yolu bulamadılar ve ormanda kayboldular.
Şekerleme Evine Rastlama
Hansel ve Gretel günlerce ormanda dolandıktan sonra, şekerden, çikolatadan ve pastadan yapılmış bir eve rastladılar. Açlık içinde eve koşup duvarlarından ve çatısından yemeye başladılar. Ancak bu ev, kötü bir cadıya aitti. Cadı çocukları içeri aldı, onlara yiyecek verdi ve onları tuzağa düşürdü. Hansel’i bir kafese kapattı, Gretel’i ise hizmetçi gibi çalıştırmaya başladı. Hansel’i besleyip şişmanlatmaya çalışan cadı, onu yemek istiyordu.
Gretel’in Cesareti
Cadı, Hansel’in kilolu olup olmadığını anlamak için parmağını kontrol etmek istiyordu, ancak Hansel onu kandırarak her seferinde bir kemik uzattı. Cadı, Hansel’in zayıflığına daha fazla dayanamayarak onu pişirmeye karar verdi. Gretel’den fırını yakmasını istedi.
Ancak Gretel, cadıyı zekice kandırarak fırının içine bakmasını söyledi. Cadı fırına eğildiği anda, Gretel onu iterek fırının içine kapattı ve fırının kapağını hızla kapattı. Cadıyı alt ettikten sonra Hansel’i kafesten kurtardı.
Hazine ve Eve Dönüş
Cadının evinde birçok altın ve mücevher vardı. Hansel ve Gretel bu hazineleri yanlarına aldılar. Ormandan çıkış yolunu bulmak için yürürken bir nehirle karşılaştılar. Nazik bir kuğu onlara yardım ederek nehrin karşısına geçirdi. Sonunda evlerini buldular ve babalarına kavuştular. Üvey anneleri ise çoktan ölmüştü.
Bundan sonra, kazandıkları hazinelerle yoksulluk çekmeden mutlu bir yaşam sürdüler.
Bu masal, cesaret, dayanışma ve zeka ile en zor durumların bile üstesinden gelinebileceğini anlatır.
