Karınca ile Güvercin
Bir yaz sabahı, güneş sıcak yüzünü gösterirken, minik bir karınca dere kenarına geldi. Günlerdir yiyecek toplayan karınca, susuzluğunu gidermek için derenin serin sularından içmek istiyordu. Eğilip su içmeye çalışırken dengesini kaybetti ve dereye düştü.
Karınca, suyun içinde çaresizce çırpınıyordu. Küçük bedeni akıntıya kapılmıştı ve boğulmak üzereydi. O sırada bir güvercin, derenin üzerindeki bir dalda oturuyordu. Çırpınan karıncayı gördü ve hemen harekete geçti.
Güvercin, gagasıyla bir yaprak kopardı ve suyun içine bıraktı. Karınca, bu yaprağa tutunarak kendini kurtardı. Büyük bir çabayla kıyıya çıkmayı başardı. Karınca, güvercine dönerek, “Hayatımı kurtardığın için sana sonsuza kadar minnettarım,” dedi.
Günler geçti. Bir gün, aynı güvercin dere kenarındaki ağaçta dinlenirken, bir avcı ona doğru yaklaştı. Avcı, tüfeğini güvercine doğrulttu. Karınca, bu durumu fark etti. Güvercine yardım etme sırasının kendisinde olduğunu anladı.
Hiç tereddüt etmeden, avcının yanına koştu ve tüfeği tutan elini ısırdı. Acıyla bağıran avcı, tüfeğini yere düşürdü. Güvercin, çıkan gürültüyü duyup hemen havalandı ve güvenli bir yere uçtu.
Güvercin, az önce yaşananları fark ederek karıncaya teşekkür etti:
“Küçücük bir karınca olmana rağmen, hayatımı kurtardın. Ne kadar minnettar olduğumu anlatamam.”
Karınca gülümsedi ve şu cevabı verdi:
“Sen bana yardım ettin, ben de sana. İyilik karşılıksız kalmaz.”
Bu masal, iyilik yapmanın önemini ve küçük bir canlının bile büyük bir fark yaratabileceğini gösterir. Herkesin, hangi durumda olursa olsun başkalarına yardım etme gücü vardır.
MASAL DİNLE:
